| |
|
|
| Sexualiteit |
Homoseksualiteit en Hindoestanen
In relatie tot homoseksualiteit is er in de Nederlandse samenleving in de afgelopen decennia het nodige veranderd. Maar is niet "af". Het is bekend dat homoseksueel of lesbisch -zijn er nog steeds op een nadelige manier toe doet. Ondanks het feit dat homoseksualiteit sinds 1973 officieel niet langer als een 'stoornis' in Nederland wordt beschouwd.
De openheid en zichtbaarheid rond het onderwerp zijn toegenomen. Er lijkt zelfs sprake te zijn van een toegenomen tolerantie. Ook de meeste Hindoestanen in Nederland denken niet negatief over homoseksualiteit. Maar de houding ten aanzien van homoseksualiteit wordt minder tolerant zodra homoseksualiteit dichter bij komt, bijvoorbeeld als een broer of zus, of eigen kind homoseksueel blijkt te zijn.
Veel Hindoestanen in Nederland denken dat homoseksualiteit iets van de 'bakra's' is. Dit is een misverstand. In feite ben je een homoseksueel, of je bent het niet. Behalve dat je je seksueel aangetrokken voelt tot een persoon van hetzelfde geslacht, word je ook verliefd op een persoon van hetzelfde geslacht.
Als er sprake is van een homoseksuele relatie is er in principe sprake van een relatie tussen twee gelijkwaardige partners.
Over het algemeen komt het weinig voor dat Hindoestaanse jongeren thuis seksuele voorlichting krijgen van hun ouders. De seksuele voorlichting die zij thuis krijgen is oppervlakkig. Ook denken heel veel Hindoestaanse ouders dat seksuele voorlichting een taak van de school is. Over dit onderwerp heerst er binnen veel Hindoestaanse gezinnen een taboe. Laat staan over homoseksualiteit. De meeste Hindoestaanse ouders zijn zelf niet goed op de hoogte van wat homoseksualiteit is. Dit verklaart de intolerantie betreft homoseksualiteit. Verder denken Hindoestanen (als ze erover denken) dat homoseksualiteit een seksuele afwijking is. Het wordt gezien als een ziekte of als een zonde. Het is aangeleerd gedrag en ontstaat middels beïnvloeding van de omgeving. Ook denkt men wel eens dat homoseksueel gedrag een symptoom is van de slechte houding van de mensen of dat het besmettelijk is. Naast dit alles bestaan er in het Hindoestaans geen woorden om homoseksualiteit aan te duiden.
De in de vorige alinea's genoemde meningen van Hindoestanen over homoseksualiteit hebben tot gevolg dat homoseksuele jongeren vaak op onbegrip stuiten, als ze voor hun geaardheid uitkomen. De meeste Hindoestanen verstoten hun homoseksuele dierbaren eerder dan dat ze proberen hun te begrijpen.
Alhoewel er ook Hindoestanen zijn die het met heel veel moeite proberen te accepteren. In elk geval als ze het accepteren zijn ze er niet blij mee. Als Hindoestaan kun je je haast niet voorstellen dat iemand in je directe omgeving homoseksueel zou kunnen zijn. Als dat wel het geval is dan wordt in de meeste gevallen niet geprobeerd om de persoon te begrijpen, maar juist geprobeerd om de persoon zo ongelukkig mogelijk te maken. Terwijl het toch je eigen kind, broer of zus is, van wie je in het algemeen veel houdt.
In Suriname is homoseksualiteit veel meer dan in Nederland verborgen, vooral uit schaamte. "Menai ka bolie"?? Ook in Nederland denken de meeste Hindoestanen er zo over. Ondertussen is je zoon, dochter, broer of zus doodongelukkig. Het lijkt erop dat 'menai' belangrijker is dan je eigen familie om wie je 'geeft'. Ouders voelen zich vaak diep ongelukkig als ze horen dat hun zoon of dochter homo of lesbisch is. Er wordt helemaal geen rekening gehouden met het feit dat het kind dan ook ongelukkig is. Het is jammer dat ouders geen moeite nemen om zich te verplaatsen in de situatie van hun kind. Voor de meeste jongeren is het vaak zelf schrikken als ze ontdekken dat ze 'anders' zijn. En op dat moment hebben ze juist ondersteuning nodig van de mensen die hun dierbaar zijn. Vaak zijn dat toch de ouders.
Meestal is er sprake van een discrepantie tussen theorie en praktijk.
Algemeen gesteld wordt de homoseksuele daad, mits men zich houdt aan de geaccepteerde sekstechnieken, oogluikend toegestaan. Discretie staat hier voorop. Wel doen, maar niet over praten.
Concluderend kan gezegd worden dat Hindoestanen een negatieve attitude hebben over homoseksuelen. Vooral Hindoestaanse mannen hebben over het algemeen een meer negatieve en vijandige attitude naar homoseksuelen dan vrouwen.
Het advies is dan ook dat als je als Hindoestaan in aanraking komt met homoseksualiteit in je directe omgeving, probeer de persoon te begrijpen. Probeer te begrijpen wat homoseksualiteit inhoudt. Hij of zij zit meestal met zichzelf in de knoop. Als je als ouder, broer of zus gaat dwarsliggen, dan maak je het alleen maar erger. Voor jezelf en voor de 'dierbare' homoseksuele familielid. Het is pijnlijk om iemand te verstoten en je verdere leven ongelukkig te zijn.
Tenslotte kiest een persoon nooit zelf om homoseksueel te zijn. Iemand zit zo in mekaar en dat kun je niet veranderen. We proberen toch ook niet om een heteroman te koppelen aan een man??
Door W. Mahabier
|
|
|
|
| Advertentie |
|
|
| |
